Beghinae in cantu instructae

Begijnhoven zijn een unicum voor de Lage Landen. Begijnengemeenschappen waren oorspronkelijk verspreid over een groter gebied, dat zowel de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden, Noord-Frankrijk, als delen van het huidige Duitsland en Zwitserland omvatte. De typische ‘hoven’ zijn daarentegen het sterkst vertegenwoordigd in de Zuidelijke Nederlanden, waar ze de tand des tijds glansrijk hebben doorstaan. Hun historische, architecturale en socio-religieuze waarde wordt zo hoog ingeschat dat 13 begijnhoven door de Unesco als werelderfgoed werden erkend.
Pas sinds kort wordt in het onderzoek naar de begijnen en hun geschiedenis ook aandacht besteed aan de materiële cultuur van de begijnhoven; het boekenbezit en –gebruik van begijnen doorheen de eeuwen zijn hier voorbeelden van.
Beghinae in cantu instructae zet een nieuwe stap in het onderzoek door voor het eerst de bronnen van het muziekleven in de begijnhoven in kaart te brengen en te bestuderen. Het boek biedt dan ook een primeur op (muziek)historisch gebied, en schetst voor het eerst de voorheen ongekende kwantiteit, kwaliteit, stilistische verscheidenheid en historische en geografische spreiding van het repertoire.
In de eerste plaats geven enkele exemplarische bronnenstudies een dieper inzicht in verscheidene aspecten van het bewaarde repertoire, dat in vele opzichten rijk en divers is gebleken. Aan de hand van het verhaal achter de muziek wordt ook de context aanschouwelijk gemaakt, een noodzaak voor een goed begrip van de bronnen die ons zijn overgeleverd.
Daarnaast wil deze publicatie ook aanzetten tot verdere exploratie door middel van een repertorium van handschriften en drukken, dat een beschrijving biedt van alle muzikale bronnen die werden opgespoord. Dit repertorium richt zich zowel tot het brede publiek, dat zich wil informeren over een nog onontgonnen aspect van het begijnenleven, tot amateur- en professionele musici, die een repertoire willen verkennen dat reikt van de hoge middeleeuwen tot het eind van de achttiende eeuw, als tot historici en musicologen, als aanzet voor verdere studie en onderzoek.