Anatomie des Vanités - Anatomie der ijdelheden

Au début des Temps modernes, des représentations anatomiques en trois dimensions apparaissent en Europe, constituant un nouveau genre d’art figuratif. À la différence des statues ordinaires, où seul l’extérieur du corps est visible, ces oeuvres polychromes, réalisées le plus souvent en cire et parfois démontables, exposent au regard les parties internes de l’organisme de l’homme et de la femme. La finalité scientifique et didactique s’y associe au thème de la Vanité pour fournir le prétexte – en particulier lorsque ce sont des figures féminines que l’on met en scène – à une délectation morose pouvant être définie comme une pornographie macabre. À la fin du XVII^e siècle, un nouveau cap est franchi avec l’invention d’un véritable art cadavérique, où ce sont les corps humains eux-mêmes, et non plus des reproductions se voulant réalistes, qui fournissent la matière des compositions anatomiques.

In het begin van de moderne tijd ontstaat in Europa een nieuw genre van figuratieve kunst met driedimensionale anatomische voorstellingen. Deze polychrome werken zijn meestal in was uitgevoerd en demonteerbaar. Waar bij gewone beeldhouwwerken enkel de buitenkant wordt getoond, laten deze beelden de inwendige delen van het vrouwelijke en mannelijke organisme zien. Het wetenschappelijke en didactische doel associeert zich met het thema ijdelheid als voorwendsel voor een trieste geneugte die men kan definiëren als macabere pornografie, zeker wanneer het gaat om de uitbeelding van vrouwelijke figuren. Op het einde van de XVII^e eeuw wordt een nieuwe drempel overschreden met de uitvinding van een echte kadaverkunst, waar het echte menselijke lichamen zijn, en niet meer de gewenste realistische reproducties, die de materie leveren voor deze anatomische composities.