In the thirties and forties of the fifteenth century, Pope Eugene IV and the council of Basel are caught in a fierce battle over the ultimate power in the Church. In this book the papal politics towards the council of Basel are mapped systematically for the first time, without losing sight of the events and the evolution of conciliarism at the council itself. With a power claim based on the well-known decree Haec sancta of the council of Constance, the council of Basel plunges the papacy into an existential crisis. Only with the help of the cardinals Nicolo Albergati and Giuliano Cesarini is Eugene able to regain control over the situation. The pope has to adjust his ambition. Thanks to his worldly power in Italy and to many concessions to the European princes, he is able to survive the crisis and attain some success in what actually is a bitter defeat.

Michiel Decaluwe (PhD, Ghent University, 2005) studied history and law at Ghent University. He has conducted research at Ghent University, at the Albert-Ludwig University of Freiburg i.Br., and at the German Historical Institute in Rome. His publications cover  conciliarism and papal politics in the conciliar period of the fifteenth century and the pre-Tridentine canonical law of marriage.

In de jaren dertig en veertig van de vijftiende eeuw voeren paus Eugenius IV en het concilie van Bazel een hevige strijd om de hoogste macht in de Kerk. In dit boek wordt de pauselijke politiek ten opzichte van het concilie van Bazel voor het eerst systematisch in kaart gebracht, zonder wat op het concilie gebeurt en de wijze waarop conciliarisme er evolueert uit het oog te verliezen. Met een machtsclaim op basis van het bekende decreet Haec sancta van het concilie van Konstanz stort het concilie van Bazel het pausdom in een existentiële crisis. Slechts met hulp van de kardinalen Nicolo Albergati en Giuliano Cesarini kan Eugenius de situatie weer onder controle krijgen. De paus moet zijn ambitie bijstellen: enkel dankzij zijn wereldlijke macht in Italië en vele toegevingen aan de Europese vorsten overleeft hij de crisis en neemt zijn verloren strijd tegen het concilie nog enigszins een succesvolle wending.

Michiel Decaluwe (Doctor in de Geschiedenis, Universiteit Gent 2005) studeerde geschiedenis en rechten aan de Universiteit Gent. Hij was wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit Gent, aan de Albert-Ludwig Universiteit Freiburg i.Br. en aan het Duits Historisch Instituut in Rome. Zijn publicaties behandelen het conciliarisme en pauselijke politiek in de conciliaire periode van de vijftiende eeuw en het pre-tridentijns canoniek huwelijksrecht.

"The book is strong on analysis, but it also offers an even-handed critique of recent literature, a rich bibliography (...), and enough narrative framework to sugget that this may become a standard text for the next generation."

(Gerald Christianson, in Church History: Studies in Christianity and Culture 80/2, June 2011, p. 381)

"Insgesamt ist die Darstellung Decaluwes sehr ausgewogen geschrieben, sachlich und auf der Basis älterer, aber auch neuester Literatur gearbeitet. [...] Das Buch ist trotz des Umfanges gut und passagenweise spannend zu lesen."

(Ulli Roth, in Archa Verbi 7, 2010, p. 214)

"À la lecture de ce travail, sans doute l'un des plus importants jamais conduits sur la période considérée, on mesure que la politique pontificale vis-à-vis du concile de Bâle n'avait pas, jusqu'ici reçu l'attention qu'elle méritait. Cette lacune histotiographique est désormais largement comblée." (B. Galland, dans: Francia Online, 2011/4)